Het is gelukt. Het was even huilen, maar ze zitten... Noa heeft een paar mooie dolfijnen oorbellen uitgekozen. Ik moet toegeven... ik vond ze niet heel erg mooi in de etalage. Echter... Noa staat alles. Ze zijn super mooi... Jesse wilde ook graag een oorbel. Samen hadden ze de tactiek bedacht dat Jesse eerst zou gaan, zodat Noa kon kijken hoe het zou gaan en dán zou Noa pas gaan prikken.... Nou daar dacht deze moeder toch even anders over.... Ik zag de bui al hangen namelijk. En niet dat ik het erg vind dat Jesse een oorbelletje wil. Sterker nog, ik vind het wel leuk dat hij dat zelf bedacht heeft... Echter.... Zoals ik al een beetje had voorzien..... De tweede durfde niet meer..... Tijdens het prikken bleef een van de oorbellen hangen. Ze schoten niet in 1 x vlot door. Dus Noa begon heel hard te huilen en zei dat het echt WEL zeer deed. Jesse werd steeds stiller en besloot toch maar niet voor een oorbel te gaan. Haha... held !! Noa haar linker oor was inderdaad een stuk roder en dikker, dus het was niet geheel overdreven dat ze zo huilde. Gelukkig ging het al snel beter. En is ze nu super blij met haar oorbellen.... En... ze wordt nog steeds herkend ;-))Sweet dreamzzzz
