Vandaag weer een rondje ziekenhuizen gedaan. Eerst maar weer bloedprikken en jawel... ze beginnen te luisteren! Vorige week deed Noa zo haar best om zich te laten prikken. Ze bleef rustig, alleen ging het niet snel genoeg naar de laborante haar mening. Er zaten nml nog meer mensen in de wachtkamer. Dus moesten wij anders maar even wachten..?!?@?! NOT!!!!! Wij komen hier bloedprikken en u bent aangenomen om bij mensen bloed af tenemen, dussss.... Zo gezegd zo gedaan, alleen voor de zoveelste x blijkt dat Noa erg moeilijk te prikken is. Als de naald zit, klappen haar vaten dicht en er komt geen druppel meer uit. In tegenstelling tot een eenvoudige vingerprik, dus we krijgen het advies om het uit de vinger te halen elke keer. Vandaag wederom bloed wezen prikken en we kregen zelfs voorrang!!! Heel de wachtkamer vol, maar wij hoeven lekker niet te wachten... En weer een vinger prik. Noa haar dag kan niet meer stuk. Nu de uitslag afwachten of ze vrijdag weer met haar tweede kuur mag gaan beginnen. Gelukkig is ze helemaal niet ziek geweest van de eerste kuur. Wat al wel begonnen is, is de haaruitval. Iets wat ze begrijpelijk van baald!! Vandaag ook nog samen met haar broertje naar de psycholoog geweest in het WKZ. We krijgen een pluim.
Dat was het voor vandaag. Morgen weer naar het AMC. Dan wordt haar PAC ( port-a-cath ) aangeprikt en krijgt ze een scan om te kijken of alles nog goed zit. Dan mag ze nog 1 nachtje thuis slapen en dan gaat het weer gebeuren. Tenminste.... Vandaag is er dus bloedafgenomen en hadden we gebeld moeten worden om te horen of haar lichaam genoeg hersteld is voor een nieuwe kuur, maar hoe verrassend inmiddels... nog niks gehoord. Grrrr.... Morgen eerst dus maar weer achter aan bellen.
Lieve Noa,
BeantwoordenVerwijderenWat ben je toch een dappere meid!
Elke keer dat bloed prikken, bah.
Hou vol!
Liefs,
Juf Manon