Het onstaan van de naam: "meisje Noa"



In augustus 2010 gaan we voor het eerst naar de huisarts. Zij stuurt ons door naar het ziekenhuis. In het ziekenhuis wordt ze al snel verdacht van een zeldzame aandoening. Iets wat meteen aangegrepen wordt als lesmateriaal. We zullen op de voet gevolgd worden. Dit gaat natuurlijk gedeeltelijk anoniem en al gauw ontstaat de naam "meisje Noa" Vandaar dat wij dit nu ook gebruiken voor onze blog. Eindelijk werd dit jaar (2011) duidelijk dat Noa een hersentumor heeft bij haar hypofyse. Inmiddels is ze al behandeld met chemotherapie, met goed resultaat. De tumor is weg! Ook de nabestraling zit erop. De controle MRI is gemaakt 10 feb 2012 en daar uit blijkt dat er geen rest tumoren zijn. Feest!! Wat een opluchting. Grote stap gemaakt... Echter nog een lange weg te gaan....
Inmiddels zijn we een jaar schoon verder. 23-12-'12 Groot feest!! Nu inm 01-03-'13 gestart met de groeihormonen. Kom maar op met die centimeters....



donderdag 15 september 2011

vervolg dag 7

Klokslag 12uur krijgt Noa haar laatste shot en wordt ze ontkoppeld van haar infuus. We mogen naar huis. We hebben even een klein oponthoud, want de parkeerautomaat pakt mijn parkeerkaart niet. Ws verblijft er niemand langer dan een dag in het ziekenhuis?!? Maar ik kijk de kunst af van de parkeerwachter en kan het de volgende keer gewoon zelf!!! ;-)) En eindelijk zijn we weer buiten, na een week geen buitenlucht te hebben opgesnoven. We rijden op de terugweg even langs papa en opa en oma om vervolgens door te rijden naar school om Jesse te verrassen. Maar wat blijkt.... Noa wordt verrast. Ze krijgt van twee vriendinnen uit de klas een enorme bos bloemen waar allemaal kaartjes aanhangen met lieve woordjes van haar klasgenootjes. Ze straalt van oor tot oor. Moe en nog steeds wat onvast ter been vertrekken we dan naar huis. Jesse is blij ons te zien en het gewone leven draait weer even door. Op naar de voetbaltraining dus. En nu na een lange dag, liggen ze allebei moe in hun eigen bed. En ik.... Moe op de bank. Moe van inspanningen, indrukken, aangrijpende verhalen van mede ouders, korte nachten en alle emoties die door je hoofd vliegen. Maar voor nu ip 2 weken rust. Vrijdag de 30e beginnen we aan de derde van vier kuren en dat is gelukkig weer een korte. ( zonder katheter!!! ) en nu gaan we er uiteraard vanuit dat ze de komende twee weken ook goed gaat doorlopen. Het was een zware kuur waar je goed ziek van kunt zijn, maar wederom ip weinig last gehad. Spannend blijft wel of het effect heeft, maar dat bekijken ze pas aan het einde van de 4 chemo kuren...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten