Het onstaan van de naam: "meisje Noa"



In augustus 2010 gaan we voor het eerst naar de huisarts. Zij stuurt ons door naar het ziekenhuis. In het ziekenhuis wordt ze al snel verdacht van een zeldzame aandoening. Iets wat meteen aangegrepen wordt als lesmateriaal. We zullen op de voet gevolgd worden. Dit gaat natuurlijk gedeeltelijk anoniem en al gauw ontstaat de naam "meisje Noa" Vandaar dat wij dit nu ook gebruiken voor onze blog. Eindelijk werd dit jaar (2011) duidelijk dat Noa een hersentumor heeft bij haar hypofyse. Inmiddels is ze al behandeld met chemotherapie, met goed resultaat. De tumor is weg! Ook de nabestraling zit erop. De controle MRI is gemaakt 10 feb 2012 en daar uit blijkt dat er geen rest tumoren zijn. Feest!! Wat een opluchting. Grote stap gemaakt... Echter nog een lange weg te gaan....
Inmiddels zijn we een jaar schoon verder. 23-12-'12 Groot feest!! Nu inm 01-03-'13 gestart met de groeihormonen. Kom maar op met die centimeters....



zondag 11 december 2011

weekend

Gisteren toch maar even gebeld met Noa haar hormonen arts. Noa bleef zich niet lekker voelen. Buikpijn, hoofdpijn. Het gevoel dat ze moet spugen. Kortom een algemeen onwel bevinden. Natuurlijk duurt het even voordat je een arts te pakken hebt in het weekend. Je belt om 13u. Wordt doorverbonden met een dienstdoende arts en niet met de dienstdoende endocrinoloog (hormonen arts) waar je wel om vraagt!! Deze gaat dan toch voor je overleggen, maar vertelt wel dat het even kan duren voordat je wordt terug gebeld, omdat het druk is. Wij vragen ons nml inmiddels af of de bestraling niet stress voller kan zijn voor je lichaam dan dat het oogt. Dit zou betekenen dat bij Noa de hele week stress wordt opgebouwd, die zij zelf niet kan verwerken. Zij maakt immers het antistress hormoon zelf niet aan. Als Noa bv zenuwachtig voor een spreekbeurt is, dan moet zij van tevoren extra hydrocortison innemen. Dan neemt het vervelende gevoel af in je lichaam. Om 15u nog niet terug gebeld natuurlijk, dus wat gaan we doen.... We bellen opnieuw. En dit keer geef ik aan dat ik zelf de endocrinoloog wil spreken. "Of ik een collega ben wordt er gevraagd." Nee! Ik ben de moeder van een patiënt! Heeft u toestemming om de endocrinoloog te spreken. Het is nml weekend en dan zijn ze niet in huis. Ja dat weet ik en ja ik heb toestemming. En dan hoor ik de vertrouwde stem van de endocrinologe die me hartelijk te woord toestaat. Zij legt uit dat Noa ws inderdaad zoveel stress opgebouwd heeft en zich daardoor niet lekker voelt. We spreken een stress schema af voor het weekend. Ze spreekt af dat ze de volgende dag nog een keer contact met ons op neemt om te vragen hoe het dan met Noa gaat. Noa kan dus om 15u nog extra medicijnen nemen en voelt zich daarna alweer wat beter. Voor de rest van de bestraling spreken we ook af dat Noa 's middags eerst wat extra medicijnen neemt. Dit moet voorkomen dat de spanningen weer op lopen in haar lichaam.

En die andere arts by the way... Die belde pas om 18u terug. En aan zijn vragen te horen had hij nog geen endocrinologe gesproken. Dus ik heb hem dringend doch vriendelijk duidelijk gemaakt dat ik haar zelf inmiddels al wel gesproken had!!


Sweet dreamzzzzz

Geen opmerkingen:

Een reactie posten