Zoals elke rit naar Amsterdam, wil Noa ook vandaag weer over de spitsstrook. En ze heeft geluk.. of eigenlijk hebben WE geluk, want er ontstaat een file. En wij hebben nergens last van. Nananananaaaa.... "Mam, zegt Noa. Nu weet ik waarom ik altijd over de spitsstrook wil. Om de file te voorkomen." Hahaha... Maar goed, weer op weg naar het AMC... Het gaat vandaag wat moeizamer. De eerste 4x maken ze voordat ze beginnen aan de bestraling een scan om te kijken of alles klopt. Deze wordt meteen beoordeeld en dan kan de bestraling beginnen. Echter het maken en beoordelen neemt wel wat tijd in beslag en al die tijd ligt Noa vastgeketend aan de tafel. Vandaag onderbreekt ze het proces. Ze steekt haar hand op. Net na het maken van de foto en vlak voor het starten van de bestraling. Ze wil even los, ze heeft buikpijn. Als we dat echter doen, moet alles weer opnieuw. Ze kiest er dan toch maar voor om door te gaan. Jan Smit heeft toch weer de eerste plek veroverd, dus onder de klanken van: "leef nu het kan" gaan we dan toch beginnen. Gelukkig verloopt het verder soepel. Zodra ze van de tafel afstapt, ontstaat er een nieuw plan. Haar kanjerketting is nog niet compleet. We gaan dus even bij de afdeling langs om de ontbrekende kralen te halen. Gewapend met weer veel te veel kralen gaan we naar huis. Om te ontdekken dat de kanjerkettting nu net zo lang is, als dat Noa is. Voor het eerst zijn we blij dat ze niet zo lang is voor haar leeftijd. ;-)) s'Avonds gaat ze vroeg slapen. Ze is moe. En even vraagt ze zich af of de bestraling toch in haar arm gekomen is. Ze heeft nml last van haar arm, maar ook nu laat ze zich gerust stellen en gaat lekker slapen.
Sweet dreamzzzz
Geen opmerkingen:
Een reactie posten