spierpijn!!!!!

Noa heeft met heel veel plezier meegedaan met de sportdag. Om 8.45u was de start en daar begon meteen de warming up. Springen en gek doen en een rondje rennen van 400m. En ik denk waar is Noa? Ziet iemand een roze petje gaan? Ja hoor, gewoon mee rennend met de hele school. Na 300meter kost het wat moeite, maar... Petje af! ( mijne dan :-)) Noa houdt m lekker op! Vervolgens gaan ze ballen gooien en doet ze fanatiek mee met een balspel. Ze gooit zelfs zo hard, dat haar teamleden m niet eens kunnen vangen... Bij de 40 meter sprint slaat ze even over. Even dan, want eenmaal iedereen zien rennen... wil ze toch een sprintje trekken. Dus tegen Kim ook maar een sprintje getrokken. Op haar diploma staat geen tijd vermeld, ws was ze sneller dan het geluid... Vervolgens komt het verspringen en kogel stoten. Met gemak, maar dan slaat de vermoeidheid toe. Dus de 400m en estafette worden over geslagen. We houden het bij aanmoedigen...

En dan eindelijk weer naar huis en bijkomen. Met recht. s'Middags belt de arts met de bloed uitslagen. Noa zit in haar aplasie. Oftewel haar weerstand is 0,0. Ze heeft een Hb van 5,6. Komende van 8 dus het is niet zo gek dat ze moe is. Nog meer petjes af te nemen dus dat ze überhaupt heeft meegedaan. Dit geeft aan wat een vechtertje Noa is. Ze heeft zo'n wilskracht en doorzettingsvermogen... En plezier. Daar kunnen nog een hoop volwassenen van leren.

Het hele enthousiasme wordt de volgende dag wel betaald door een enorme spierpijn. Kuiten, boven benen en schenen. Alles doet zeer. Dus lekker in een warm bad en masseren en ... blijven bewegen, want mam: dan gaat het sneller weg. Als ik stil zit, wordt het alleen maar erger. Mijn mooie lieve bikkeltje.