Het onstaan van de naam: "meisje Noa"



In augustus 2010 gaan we voor het eerst naar de huisarts. Zij stuurt ons door naar het ziekenhuis. In het ziekenhuis wordt ze al snel verdacht van een zeldzame aandoening. Iets wat meteen aangegrepen wordt als lesmateriaal. We zullen op de voet gevolgd worden. Dit gaat natuurlijk gedeeltelijk anoniem en al gauw ontstaat de naam "meisje Noa" Vandaar dat wij dit nu ook gebruiken voor onze blog. Eindelijk werd dit jaar (2011) duidelijk dat Noa een hersentumor heeft bij haar hypofyse. Inmiddels is ze al behandeld met chemotherapie, met goed resultaat. De tumor is weg! Ook de nabestraling zit erop. De controle MRI is gemaakt 10 feb 2012 en daar uit blijkt dat er geen rest tumoren zijn. Feest!! Wat een opluchting. Grote stap gemaakt... Echter nog een lange weg te gaan....
Inmiddels zijn we een jaar schoon verder. 23-12-'12 Groot feest!! Nu inm 01-03-'13 gestart met de groeihormonen. Kom maar op met die centimeters....



donderdag 27 oktober 2011

dag 4

Wat een dag weer. Vandaag heeft Noa voor het eerst last van haar chemo. Het is absoluut niet haar dag. Ze heeft buikpijn en is een beetje misselijk. Dit wordt in de loop van de dag niet beter. Ze heeft enorme aandrang om te plassen, maar t wil niet. Ze plast geen druppel. Het overleg komt moeizaam opgang en het zint me niet. Deze chemo staat erom bekend dat het je nieren kan aantasten, vandaar dat je zoveel extra vocht moet toedienen. De balans daarin moet natuurlijk wel in evenwicht blijven. Wat er in gaat moet er ook weer uit. Door het gebruik van minrin wordt dit bemoeilijkt. Minrin zet de urine productie stil. Dit willen we niet omdat dan de chemo in haar nieren kan blijven zitten en ze dan nierfalen zou kunnen krijgen. We willen echter ook niet dat ze leeg loopt, dan raakt ze weer belangrijke zouten kwijt. We willen ook niet dat ze teveel vocht vast houdt, want dan daalt haar zoutgehalte ook. Kortom de puzzel van elke dag. Balans. Nou en die balans is helemaal weg vandaag. Vannacht heeft ze die beruchte minrin gekregen zoals elke dag in een lage dosis. Waar die normaal gesproken na 12u zeker wel is uitgewerkt, doet ie dat vandaag niet. Noa voelt zich niet lekker. Buikpijn, blaaskrampen, misselijk, nergens zin in... kortom een baaldag. Een baaldag die allerlei onderzoeken met zich meebrengt. Waarom plast Noa niet. Katheter wordt gespoeld, maar loopt goed af. Er wordt een blaasscan gemaakt, maar de blaas is leeg. Waarom zit er niks?.... Geen idee, maar rond 16u dan eindelijk... Ik ben nog nooit zo blij geweest met urine. Ik kon het wel omarmen. Maar daarmee is het nog niet opgelost. Nu om 22u is Noa eindelijk in slaap gevallen. Nog steeds is niet duidelijk of ze haar chemo van vandaag nog gaat krijgen. We wachten nu op de bloeduitslagen en het verlossende woord van de artsen. En om het makkelijk te maken..NOT!! Is Noa nu weer aan het doorslaan en plast 2 liter in 3 uur tijd.... Ehh... tijd voor Minrin? Snap jij het nog? We laten het over aan de artsen..


Natuurlijk was het niet alleen kommer en kwel. We hebben vandaag bezoek gehad van de dieren. Noa heeft geknuffeld met een cavia en een enorm konijn. Erg gezellig.


En natuurlijk was er weer een cadeautje.Memoblaadjes. In allerlei vormen en kleuren. Vandaag was er wel reden tot wel 10 cadeautjes, maar zelfs daar had Noa geen behoefte aan. Need I say more......


Sweet dreamzzz

Geen opmerkingen:

Een reactie posten