Het onstaan van de naam: "meisje Noa"



In augustus 2010 gaan we voor het eerst naar de huisarts. Zij stuurt ons door naar het ziekenhuis. In het ziekenhuis wordt ze al snel verdacht van een zeldzame aandoening. Iets wat meteen aangegrepen wordt als lesmateriaal. We zullen op de voet gevolgd worden. Dit gaat natuurlijk gedeeltelijk anoniem en al gauw ontstaat de naam "meisje Noa" Vandaar dat wij dit nu ook gebruiken voor onze blog. Eindelijk werd dit jaar (2011) duidelijk dat Noa een hersentumor heeft bij haar hypofyse. Inmiddels is ze al behandeld met chemotherapie, met goed resultaat. De tumor is weg! Ook de nabestraling zit erop. De controle MRI is gemaakt 10 feb 2012 en daar uit blijkt dat er geen rest tumoren zijn. Feest!! Wat een opluchting. Grote stap gemaakt... Echter nog een lange weg te gaan....
Inmiddels zijn we een jaar schoon verder. 23-12-'12 Groot feest!! Nu inm 01-03-'13 gestart met de groeihormonen. Kom maar op met die centimeters....



zondag 22 januari 2012

nieuwe fase...


1,5 jaar ziekenhuis geeft heel veel foto's. Foto's die allemaal ingeplakt moeten worden. En daar zijn we maar eens mee begonnen. Allebei een eigen album.
Noa een met alleen maar leuke foto's. Ja die zijn er tenslotte ook... Foto's van vriendinnetjes op bezoek.... cakejes versieren de dag voor je biopt.... lach spiegels op het dak van het UMC.... knutselen.... Hello Kitty.... Jesse die haar voortduwt in de rolstoel.... Alle ballonnen van Hello Kitty tot luchtkastelen..... en nog veel meer. En dan ik. Mijn album heeft natuurlijk niet alleen maar leuke foto's.... Best confronterend allemaal. Ook voor Noa... Sommige foto's wil ze nu pas voor het eerst zien. Tja... wie kijkt er nou graag naar zichzelf als je ogen dicht zitten van het vocht, je een litteken hebt van... ja hoe groot eigenlijk.... We hebben de hechtingen wel geteld... ergens in de 30 was t geloof ik..... Of foto's waar je kaal bent en ziek.... Kortom.. nieuwe fase. Verwerken. Ja hoe doe je dat... Na een jaar geleefd worden en overleven.... Een jaar lang ziekenhuis in en uit. Van het ene naar het andere ziekenhuis gestuurd worden. Van maandelijks naar wekelijks naar zelfs dagelijks ziekenhuis.... Nou het is begonnen! Met foto's plakken dus. We zetten de muziek dus aan alleen nu heb IK de regie over de muziek....haha... We knippen en plakken, huilen en lachen.... Herinneringen komen boven... foto's worden nog eens goed bekeken... Jesse die ergens zijn tong uitsteekt op een foto.... Jeetje een hele middag zijn we bezig.... Noa plakt als een dolle.... Ze bedenkt dat ze achterin het album reacties laat schrijven. Ze bedenkt het niet alleen... de volgende dag gaat het album mee naar school en er wordt al driftig in geschreven. En ik... Ik ben al klaar met de eerste week. Ooit in november 2010... Jeetje wat was ze daar nog klein en kwetsbaar... Zucht.... Ja verwerking is begonnen.... Gelukkig zijn het nog heel veel foto's... en niet alleen verdrietige. Er zijn ook heel veel leuke foto's en dat worden er steeds meer... Gelukkig wel! Langzaam gaan de tranen van verdriet over in tranen van geluk. Langzaam.... Zucht.....

Sweet dreamzzz

2 opmerkingen:

  1. Wat een werk, al die foto's! Wel een leuk klusje voor de zondagmiddag. Ik heb inmiddels ook mn mailadres ingevuld dan pas krijg ik een bericht dat jullie iets nieuws hebben geschreven, met alleen volgen kom je er blijkbaar niet! Soms moet je gewoon lezen wat er staat...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hé Noa,
    Succes vrijdag!
    Wilde hier een leuk plaatje plakken, maar helaas...
    Knuffel Djoeke

    BeantwoordenVerwijderen